Кёклер Аллагьны макътавлугъун билдирип тура, кёкню гюмези де Ону къолларындан чыкъгъан ишни гьакъында хабар берип тура.
Гюндюз булан сёйлеп тура, гече де гечеге билимлени ачгъычын берип тура.
Олар сёзлер булан сёйлемейлер, амма оланы англамайгъанлар ёкъдур.
Шогъар да къарамайлы, оланы хабары бютюн ер юзюне ва дюньяны бир къырыйына етише. Кёклерде Ол гюнешге турмагъа ер этип чыкъды.
Гюнеш де гелинни янындан янгы чыгъып гелеген гиевдей чыгъып геле, ёлун оьтмек учун кочапдай сююнюп айлана:
Ону чыгъып гелеген ери кёклени бир къырыйыдыр, юрюшю де кёклени бир къырыйына багъыпдыр; бир зат да ону исивюнден гьеч яшынмагъандыр.
Битимине гёре юрюй туруп, Мусаны Къануну ёкъ ят халкълар Къанун буюрагъан затны эте буса, Къануну болмаса да, олар оьзлер оьзлеге къанундур.
Шону булан олар Къанунну талаплары оьзлени юреклеринде язылгъанны гёрсетелер. Оланы бир-бирини ишлерин не айыплайгъан, неде арив гёреген намусу ва пикрулары шогъар шагьатлыкъ эте.