О заман Иса булай дей: – Насипли адамсан сен, Юнусну уланы Симон. Неге тюгюл де, бу затны сагъа инсанлар тюгюл, Мени кёклердеги Атам ачыкъ этди.
– Петер, Петер! Будайны елпип къувугъундан айырагъанда йимик, сизин имандан айырмагъа иблисге ихтияр берилген.
Сизин булан сёйлемеге Магъа гьали кёп заман къалмагъан. Бу дюньяны гьакимине гелмеге заман болгъан. Мени уьстюмде ону гьакимлиги ёкъдур.
Не оьлюм, не яшав, не малайиклер, не жинлер, не башгъа къудратлар, не гьалиги затлар, не гележек затлар, не уьстюбюздеги затлар, не тюбюбюздеги затлар – гьеч бир яратылгъан зат Раббибиз Иса Месигьдеги Аллагьны сюювюнден бизин магьрюм этмеге болмажагъына мен инанаман.
Чабыв ярышларда ортакъчылыкъ этегенлер барысы да къаныгъывлу кюйде гьазирленелер. Олар шону заманлыкъ савгъатны алмакъ учун этелер. Биз буса даимлик савгъатны алмакъ учун къаст этебиз.
Шо заман сиз бу дюньяны ёллары булан юрюдюгюз ва гьавалардагъы жинлени ёлбашчысына таби болдугъуз. Аллагьгъа тынгламайгъанлагъа гьали о ёлбашчылыкъ да этип тура.
Герти сюннет этилгенлер бизбиз. Неге тюгюл де, Аллагьгъа Ону Ругьундан таба ибадат этебиз. Бизге этген ишлери саялы Иса Месигь булан оьктем болабыз, тышдан гёрюнеген затлагъа да аркъа таямайбыз.
Буса да мен тышдан гёрюнеген затлагъа аркъа таяп болур эдим. Эгер бирев шогъар оьзюню себеплери бар деп ойлаша буса, мени шолай себеплерим кёп.