Савул буса Исаны якъчыларына къаршы ябушув башлай ва уьйден уьйге гирип, эренлени ва къатынланы сюйреп чыгъарып, туснакъгъа тыгъа.
Мен: «Я Рабби, мен синагоглагъа барып, Сагъа иман салагъанланы токъалагъанны ва оланы туснакълагъа салгъанны бу адамлар билелер.
Тюзю, назаретли Исаны атына къаршы ябушмакъ учун, кёп затны этмеге герек деп мен оьзюм де ойлаша эдим.
Ерусалимде мен шолай этме де этдим. Баш дин къуллукъчулардан ихтияр алып, мен Аллагьны халкъыны бир кёплерин туснакълагъа салдым ва оланы оьлтюрегенде, олагъа къаршы тавуш бердим.
Оланы имандан тайдырмакъ учун, бары да синагогларда олагъа кёп керенлер жаза бердирдим. Олагъа бакъгъан якъда мени оьчлюгюм о даражада гючлю эди чи, оланы гьызарламакъ учун, гьатта Ягьудеядан тышдагъы шагьарлагъа да бара эдим.
Мен Исагъа иман салгъанланы бек къасткъылып гьызарладым. Къанунгъа асаслангъан муъминликге гёре чи мен сёз табып болмасдай эдим.
Алда мен капирлик этдим, гьызарлап юрюдюм, хатирлер къалдырдым. Амма Аллагь магъа рагьму этди, неге тюгюл де мен шо затланы англавсузлугъумдан ва иманым ёкълугъумдан эте эдим.