Павел ва Барнаба онда узакъ заман къалып, Раббибизни гьакъында тартынмай сёйлейлер. Раббибиз буса, олардан таба аламатлар ва муъжизатлар гёрсете. Шоллукъда, О Оьзюню рагьмусу гьакъда элчилер сёйлейген сёзлени гертилей.
Акиланы да Павелники йимик чатырлар тигеген касбусу болгъан, шо саялы Павел ону булан бирче ишлемеге къала.
Ягьудилени ва греклени инандырмакъ учун, Павел гьар сонгугюн синагогда лакъыр эте.
Македониядан Сила ва Тимофей гелген сонг, Павел оьзюню бютюн заманын Аллагьны каламын англатывгъа багъышлай, ягьудилеге Иса Месигь экенин исбат этмек учун къаст эте.
Ягьудилер огъар къаршы яман затланы сёйлемеге башлагъан заманда, Павел, опурагъыны уьстюндеги чангны силкип: – Башыгъызгъа къобажакъ балагьлагъа жаваплы оьзюгюзсюз! Мени намусум таза. Энни мен ят халкъланы янына бараман, – деп, олагъа арт берип гете.
Шогъар гёре, Мисиядан оьтюп, Троадагъа гелелер.
Гече Павелни алдында бир македониялы адам бир гьайран гёрюнюшде гелип токътай. О: – Македониягъа гелип, бизге бир кёмек эт, – деп тилей.