Аполлос Коринфде турагъан заманда, Павел, оьр якълардагъы уьлкелени къыркъып чыгъып, Эфесге геле. Онда о Исаны бир нече якъчыларына ёлугъа.
Мен айтма сюегеним, сизин бирлеригиз: «Мен Павелни яныман», яда «Мен Аполлосну яныман», яда «Мен Петерни яныман», яда «Мен Месигьни яныман», – деп айтып юрюйсюз.
Шолай болгъанда, Аполлос кимдир? Павел кимдир? Биз янгыз бир къуллукъчуларбыздыр. Бизин кёмегибиз булан сиз Иса Месигьге иман салдыгъыз. Аллагь бизин гьарибизге кютмек учун къуллукълар тапшурду.
Мен урлукъ чачдым, Аполлос сугъарды, амма Аллагь буса оьсдюрдю.
Гьей къардашлар, мен сизин пайдагъыз учун буланы магъа ва Аполлосгъа гёре къоллап айтдым, бизден мисал алып, сиз: «Язылгъан затдан ари чыкъма тарыкъ тюгюл», – деген затны англасын деп. Шо заман сиз биревден биревню артыкъ гёрмежексиз.
Дувандагъы якълавчу Зенас ва Аполлос сапарын узатып болсун учун, бары да гючюнгню къолла. Оланы бары да тарыкъ-гереги болагъан кюйню эт.