Павел ва Барнаба о адамлар айтагъан затлагъа рази болмай, олар булан къаныгъывлу кюйде эришип туралар. Сонг Павелге, Барнабагъа ва бир нече иман къардашлагъа бу масъаланы гьакъында сёйлешмек учун, Ерусалимге элчилени ва тамазаланы янына бармакъ тапшурула.
Ёлдашларыны гелмеклигин къаравуллап токътагъан Павел Афинадан айлана. Шагьарны ялгъан аллагьланы келпетлеринден толгъаны ону бек къазапландыра.
Бютюн афиналылар ва онда яшайгъан оьзге ят уьлкелилер бары затдан артыкъ гьар тюрлю янгы пикруланы арагъа салып сёйлеп яда шо пикрулагъа тынглап заманны оьтгермеге сюе болгъанлар.
Ареопакъда оланы алдында туруп, Павел булай дей: – Гьей афиналылар, сиз бек динагьлю халкъ экенигизни бары затдан гёрюп тураман.
Македониядан Сила ва Тимофей гелген сонг, Павел оьзюню бютюн заманын Аллагьны каламын англатывгъа багъышлай, ягьудилеге Иса Месигь экенин исбат этмек учун къаст эте.
«Мени сиз дагъы гёрмежексиз» деген сёзлеринден сонг олар айрокъда бек пашман болалар. Сонг олар ону гемеге етгинче узаталар.
Шо саялы, бары чыдамлыгъыбыз битип, биз Афинада янгыз къалмагъа токъташдыкъ.