Иса да, олагъа ювукъ барып, булай дей: – Кёкде ва дюньяда бютюн гьакимлик Магъа берилген.
Шолайлыкъда, барыгъыз, бары да халкъланы Мени якъчыларым этигиз. Атаны, Уланны ва Аллагьны Ругьуну да аты булан оланы сувгъа чомуп, Аллагьгъа тапшуругъуз.
Оланы Мен сизге буюргъан бары да затны юрютмеге уьйретигиз. Мен де ахыр замангъа ерли даим сизин булан болажакъман.
Олар: – Раббибиз гертиден де тирилген ва Петерге гёрюнген, – дейлер.
Якъчылары сёйлеп турагъанда, Иса бирден Оьзю оланы арасына гелип токътай ва: – Уьюгюзге яхшылыкъ, – дей.
Олар тартынып ва къоркъуп, биз гёреген бу бир ругьдур деп ойлашалар.
Иса олагъа: – Неге булай къоркъдугъуз? Неге юреклеригизге булай шеклик ойлар геле?
Мени къолларыма ва бутларыма къарагъыз. Бу – Мен Оьзюммен. Магъа тийип къарагъыз, ругьну Меники йимик эти ва сюеклери болмай, – дей.
Шону да айтып, Иса олагъа къолларын ва бутларын гёрсете.
Олар сююнмекден инанып битмей ва тамаша болуп турагъанда, О: – Мунда сизин гьеч ашамагъа затыгъыз бармы? – деп сорай олагъа.
Якъчылары Огъар бир гесек бишген балыкъ берелер.
Мен саялы деп Атам йибережек Насигьатчы – Аллагьны Ругьу, сизин бары да затгъа уьйретер, Мен айтгъан бары да затланы эсигизге салыр.
Мен сизге парахатлыкъ къоюп гетемен. Парахатлыгъымны сизге беремен. Мен сизге дюнья берегени йимик парахатлыкъ бермеймен. Юреклеригизден гьалекликни тайдырыгъыз! Тартынмагъыз ва къоркъмагъыз!
Иса да къайтып олагъа: – Уьюгюзге яхшылыкъ! Атам Мени йибергенде йимик, Мен де сизин йиберемен, – дей.
Шону да айтып, О олагъа багъып уьфюре ва булай дей: – Аллагьны Ругьун къабул этигиз!
Кимни гюнагьларын гечсегиз, гечилежек, кимникин гечмесегиз, гечилмежек.
Месигь Петерге, сонг Оьзюню он эки де якъчысына гёрюндю.
Мундан сонг бир вакътини ичинде О Оьзюню беш юзден де артыкъ якъчысына гёрюндю. Оланы кёплери бугюн де яшап туралар, бирлери буса гечингенлер.
Сонг О Якъубгъа ва бары да элчилерине гёрюндю.