Алты гюнден сонг, Иса Петерни, Якъубну ва ону иниси Югьанны да Оьзю булан алып, оланы бир бийик тавгъа чыгъара.
Оланы гёз алдында бирден Исаны гёрюнюшю тюрленип йибере: юзю гюнеш йимик шавлалана, опуракълары гёз къамашдырагъан кюйде акъ бола.
Бирден олагъа Иса булан сёйлеп турагъан Муса ва Илияс гёрюнелер.
Шонда Петер Исагъа булай дей: – Я Раббим! Бизин мунда болмакълыгъыбыз не яхшыдыр! Сен сюе бусанг, мен мунда уьч чатыр къурайым: бирин – Сагъа, бирин – Мусагъа, бирин де – Илиясгъа.
О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, кёкден нюрлю бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени Сююмлю Уланымдыр, Бу Мени къуванчымдыр! Бугъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.
Сесни эшитгенде, якъчылары бек къоркъалар ва ерге бёттёбен багъып яталар.
Алты гюнден сонг, Иса Петерни, Якъубну ва Югьанны Оьзю булан алып, оланы бир бийик тавгъа чыгъара. Онда оланы гёз алдында бирден Исаны гёрюнюшю тюрленип йибере.
Ону опуракълары йыртыллайгъан, гёз къамашдырагъан кюйде ап-акъ бола; ер юзюнде гьеч бир опуракъ жувувчу да дагъы артыкъ акъ этип болмасдай шолай акъ бола.
Олагъа Илияс ва Муса гёрюнелер. Илияс ва Муса Иса булан лакъыр этмеге башлайлар.
Петер Исагъа: – Устаз! Бизин мунда болмакълыгъыбыз не яхшыдыр! Бирин Сени учун, бирин Муса учун, бирин де Илияс учун уьч чатыр къурайыкъ, – дей.
Олар о даражада бек къоркъгъан чы, гьатта о не айтгъанын да билмей.
Бу арада бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени сююмлю Уланым. Огъар тынглагъыз! – деген сес чалына.
Бу сёзлени сёйлеп сегиз гюнден сонг, Петерни, Югьанны ва Якъубну да алып, Иса дуа этмек учун тавгъа чыгъа.
Дуа этип турагъан заманда, Исаны гёрюнюшю алышынып гете ва уьстюндеги опурагъы гёз къамашдырагъан кюйде ап-акъ болуп къала.
Ону булан оьзлерден нюр тёгюлюп гелеген экев лакъыр эте. Олар Муса ва Илияс болгъан.
Олар Иса булан Ону бу дюньядан гетмеклиги гьакъында сёйлегенлер. Шо иш Ерусалимде кютюлме тарыкъ болгъан.
Петер ва ону булан болгъанлар терен юхугъа баталар. Уянгъанда буса, Исаны, Ону булан токътагъан экевню ва Исаны сыйлы нюрюн гёрелер.
Олар Исаны янындан гетме айланагъан заманда, Петер Огъар: – Устаз, бизин мунда болмакълыгъыбыз не яхшыдыр! Бирин Сени учун, бирин Муса учун, бирин де Илияс учун уьч чатыр къурайыкъ, – дей. Шо заман не сёйлейгенин о оьзю де билмей.
О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Оьзлер булутгъа гиргенде, Исаны якъчылары бек къоркъалар.
Амма булутдан таба: – Бу Мени Сайлангъан Уланымдыр, Огъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.