Къылыкъсызгъа кёп къайгъы бардыр, Раббибизге аркъатаяйгъанны буса зор сююв къуршап алар.
Насиплилердир яслы болгъанлар! Аллагь оланы гёнгюн алажакъдыр.
Шо заман Огъар хыянатлыкъ этген Ягьуда, Исагъа оьлюм дуван этилгенин билгенде, гьёкюнюп, оьзю алгъан отуз гюмюш акъчаны къайтарып баш дин къуллукъчулагъа ва тамазалагъа бере.
Ягьуда: – Мен гюнагьсыз гишиге хыянатлыкъ этип, гюнагь иш этгенмен, – дей. Олар да огъар: – О бизге не аварадыр? О сени ишинг, – дей.
Ягьуда гюмюшлени ибадатхананы ичине ташлап чыгъа, сонг барып асылып оьле.
Уьчюнчю керен де Иса огъар: – Гьей Югьанны уланы Симон! Сен Мени сюемисен? – деп сорай. «Мени сюемисен?» – деп оьзюне уьчюнчю керен сорайгъанына бираз пашман болуп: – Я Раббим! Сен бары да затны билесен чи. Мен Сени сюегенни билесен, – дей Петер. Иса огъар булай дей: – Мени къойларымны сакъла.
Бу сёзлени эшитген сонг, олар рагьатланалар. – Олай буса, товба этип, Аллагь ят халкълагъа да даимлик яшавну гёрме имканлыкъ берген экен, – деп, Аллагьгъа макътав этмеге башлайлар.
Мен Раббибиз Иса Месигьни хачдагъы оьлюмюнден башгъа бир зат булан да макътанмагъа сюймеймен. Ону шо хачында бу дюньядагъы бары да зат мени учун оьлген, дюнья учун мен оьзюм де оьлгенмен.
Гьар такъсыр гьалиги заманда сююнч тюгюл, бир къайгъы йимик гёрюне. Ондан сонг буса такъсырдан оьтгенлер парахат ва муъмин яшавгъа етишер.
Шондан сонг, сиз билеген кюйде, Исав атасыны разилигин алма сюйген, тек атасы ону гери ургъан. Исав огъар гёзьяш тёге туруп ялбарса да, этген затын алышдырма болмагъан.
Адилсиз азапланы къайгъысын гьакъылы булан Аллагьны англайгъан адам йимик оьтгерегенге Аллагьны макътаву болур.