Шо вакътилерде Раббибизни ёлуна къаршылыкъ этегенлени уллу хозгъавулу бола.
Деметрий деген бир гюмюш уста, гюмюшден Артемиданы ибадатханасыны гиччи уьлгюлерин этип, ерли усталагъа шо саниятдан яхшы къазанмагъа имканлыкъ бере.
Гюмюш усталаны ва башгъа саниятчыланы жыйып, о булай дей: – Къурдашлар, оьзюбюзню касбубуздан биз яхшы къазанагъаныбызны сиз билесиз.
Павел деген бу адам, янгыз Эфесде тюгюл, бютюн Асияда да дегенлей кёп адамланы оьзюне инандырып, тюз ёлдан чыгъарып турагъанны да сиз гёресиздир ва эшитесиздир. О айтагъангъа гёре, инсанны къоллары булан яратылгъан аллагьлар герти аллагьлар тюгюл.
Къоркъунчлукъ янгыз бизин саниятыбыз абурун тас этегенликде тюгюл, уллу аллагь Артемиданы ибадатханасы абурдан тюшегенликде. Ахырда да бютюн Асия ва кюллю алам сыйлайгъан Артемиданы зорлугъу гьечге чыгъажакъ.
Муну эшитген заманда, олар къазапланып: – Эфеслилени Артемидасы уллудур! – деп къычырмагъа башлай.
Узакъ къалмай бютюн шагьар хозгъалыша. Халкъ, Павелни ёлдашлары македониялы Гайны ва Аристархны тутуп, театргъа багъып онгарыла.
Павел халкъны алдына чыкъмагъа сюе, амма Исаны якъчылары ону къоймайлар.
Сиз гьали де гьар инсанны да башына гелегенинден башгъа сынавгъа къаршылашмагъансыз. Амма Аллагь аминдир. Сизин гючюгюзден артыкъ сынавгъа тарымагъа О изну бермес. О шо сынавдан оьтме ёл гёрсетер ва ондан оьтме гюч берер.
Мени мурадым инсанланыки йимик болгъан буса, мен Эфесдеги къыр жанлар булан ябушуп не эте эдим дагъы? Магъа ондан не пайда бар? Эгер де оьлгенлер тирилмей буса, «ашайыкъ-ичейик, тангала биз оьлебиз чи!»