Мен, Инсанны Уланы, Атасыны макътавуну шавласында Ону малайиклери де булан гелип, шо заман гьар кимге ишлерине гёре бережекмен.
Бу сёзлени айтып битгендокъ, Иса оланы гёз алдында кёкге гётериле ва Ону бир булут алып гете.
Элчилер оьрге багъып Ону кёкге чыгъагъан кююне къарап турагъанда, оланы алдына бирден акъ опуракълар гийген эки адам гелип токътай.
Олар: – Гьей галилеялылар! Мунда кёкге къарап негер токътагъансыз? Сизин яныгъыздан кёкге гётерилген бу Иса, сиз гёреген кюйде кёкге нечик гётерилди буса, шолай къайтып да гележек, – дейлер.
Буйрукъ сёзю, баш малайиклени бирисини авазы ва Аллагьны сюрюню тавушу эшитилип, Оьзю Раббибиз кёкден тюшежек. Исагъа иманы булан оьлгенлер буса шо заман башлап тирилежеклер.
Шо заман яманлыкъ этежек адам оьзю ачыкъ болажакъ. Амма Раббибиз Иса авзундан чыкъгъан бир тынышы булан ону оьлтюрежек. Оьзюню макътавлукъда гелмеклиги булан ону ёкъ этежек.
Адамдан сонг еттинчи наслуда болгъан Энош оланы гьакъында Аллагьны атындан булай айтгъан: «Муна, Раббибиз минглер булангъы сыйлы малайиклери булан гележек.