Тилсиз, тавушсуз эдим мен, гьатта яхшы затны гьакъында да сёйлемей турдум; къайгъым буса оьсюп турду.
Къабунуп гетди ичимде юрегим, от янып гетди ойларымда. Тилим булан булай сёйлеп йибердим мен:
Сююмлю къардашларым! Гьар ругьгъа инанып къалмагъыз. Аллагьдан экенин яда тюгюлюн англамакъ учун, ругьланы сынап къарагъыз. Дюньяны гьар еринде гьали бир кёп ялгъан пайхаммарлар яйылгъан.