Тәңір елдің басшыларын ақылдан жұрдай қылады, жолсыз құла түзді кездіріп қояды.
Сен неге менен жүзіңді бұрып әкетесің, уа, Тәңірім? Мені неге жауың деп есептейсің?
Неге бізден бет-жүзіңді жасырасың,Қайғы мен жәбірімізді ұмытасың?
Әлде Иеміз біржола бас тартты ма?Енді қайтып ықылас танытпай ма?
Қашанғы бізге ашуланасың ұдайы,Уа, Ием, қашанғы қаһарың оттай лаулайды?
О, Ием, неге менен бас тартасың?Бет-жүзіңді неліктен менен жасырасың?
Оның жарқын салтанатын тоқтаттың,Әрі патшалық тағын жерге құлаттың.
Қайта, өздеріңнің әділетсіз істерің Құдаймен араларыңды ажыратып келеді! Жасаған күнәларың Оның бетін сендерден бұрып әкетеді. Сондықтан да Құдай Ие мінажаттарыңа құлақ салмайды.
— Уа, Жаратқан Ие, қашанғы мен көмек сұрап, Сен құлақ салмай қала бересің? «Барлық жерде зорлық!» деп қанша шағымдансам да, Сен құтқармайсың.