Әрбір жан жақындарына жалғандық айтады,Мүләйім жүзбен сөйлесіп, жағымпазданады.
Ием тілдерін олардың бөсіп мақтанатынТоқтата көрсін әрі жағымпаз ауыздарын.
«Тілімізбен жеңеміз, аузымыз өзіміздікі!Кім билік жүргізбек бізге?» деп олар көпіреді.
Құтқара көрші мені, уа, Жаратқан,Айлалы тіл мен өтірікші ауыздан.
Ісіңнің қарымтасын, ей, айлакер жан,Саған қанша қылып қайтарар Жаратқан:
Тартар жазаң сарбаздың өткір оғындай,Әрі жанған ағаш көмірінің шоғындай.
Мылжың өз тілімен семсердей шағар,Дана өз тілімен жанның жарасын сауықтырар.
Дана жанның тілі білімді мақтар,Аңқаудың аузынан надандық ағылар.