Τι λοιπόν; υπερέχομεν των εθνικών; Ουχί βεβαίως· διότι προεξηλέγξαμεν Ιουδαίους τε και Έλληνας, ότι είναι πάντες υπό αμαρτίαν,
καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις,
δεν υπάρχει τις έχων σύνεσιν· δεν υπάρχει τις εκζητών τον Θεόν.
Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ εις.
Τάφος ανεώγμένος είναι ο λάρυγξ αυτών, με τας γλώσσας αυτών ελάλουν δόλια· φαρμάκιον ασπίδων είναι υπό τα χείλη αυτών·
των οποίων το στόμα γέμει κατάρας και πικρίας·
οι πόδες αυτών είναι ταχείς εις το να χύσωσιν αίμα·
ερήμωσις και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών,
Και οδόν ειρήνης δεν εγνώρισαν.
Δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών.
Εξεύρομεν δε ότι όσα λέγει ο νόμος λαλεί προς τους υπό τον νόμον, διά να εμφραχθή παν στόμα και να γείνη πας ο κόσμος υπόδικος εις τον Θεόν,