Св. Евангелие от Луки 23:11
Послание к Филиппийцам 2:7
Panie, król się weseli z Twojej potęgi, jak bardzo się cieszy z Twojej pomocy!
Spełniłeś pragnienie jego serca i nie odmówiłeś błaganiu warg jego.
Bo go uprzedzasz pomyślnymi błogosławieństwami, koronę szczerozłotą wkładasz mu na głowę.
Prosił Ciebie o życie: Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze.
Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy, ozdobiłeś go blaskiem i dostojeństwem.
Bo go czynisz błogosałwieństwem na wieki, napełniasz go radością przed Twoim obliczem.
Król bowiem w Panu pokłada nadzieję i z łaski Najwyższego się nie zachwieje.
Niech spadnie Twa ręka na wszystkich Twoich wrogów; niech znajdzie Twa prawica tych, co nienawidzą Ciebie.
Uczyń ich jakby piecem ognistym, gdy się ukaże Twoje oblicze. Niech Pan ich pochłonie w swym gniewie, a ogień niechaj ich strawi!
Wytrać ich potomstwo z ziemi, usuń ich plemię spośród synów ludzkich!
Choćby zamierzyli zło przeciwko Tobie, choćby uknuli podstęp, nie dopną niczego,
bo Ty ich zmusisz do ucieczki, z Twego łuku będziesz mierzyć w ich twarze.
Powstań, Panie, w swej potędze, chcemy śpiewać i moc Twoją sławić.
Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic.
Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał ubrać Go w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata.
lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,