Книга Псалтирь Cтих 2 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Псалтирь Stary Testament

Stary Testament

Книга Бытие

Книга Исход

Книга Левит

Книга Числа

Книга Второзаконие

Книга Иисуса Навина

Книга Судей

Книга Руфь

Первая книга Царств

Вторая книга Царств

Третья книга Царств

Четвёртая книга Царств

Первая книга Паралипоменон

Вторая книга Паралипоменон

Ездра

Неемия

Есфирь

Иов

Псалтирь

Притчи

Екклесиаст

Песня Песней

Исаия

Иеремия

Плач Иеремии

Иезекииль

Даниил

Осия

Иоиль

Амос

Авдий

Иона

Михей

Наум

Аввакум

Софония

Аггей

Захария

Малахия

Nowy Testament

Св. Евангелие от Матфея

Св. Евангелие от Марка

Св. Евангелие от Луки

Св. Евангелие от Иоанна

Деяния св. Апостолов

Послание Иакова

Первое послание Петра

Второе послание Петра

Первое послание Иоанна

Второе послание Иоанна

Третье послание Иоанна

Послание Иуды

Послание к Римлянам

Первое послание к Коринфянам

Второе послание к Коринфянам

Послание к Галатам

Послание к Ефесянам

Послание к Филиппийцам

Послание к Колоссянам

Первое послание к Фессалоникийцам

Второе послание к Фессалоникийцам

Первое послание к Тимофею

Второе послание к Тимофею

Послание к Титу

Послание к Филимону

Послание к Евреям

Откровение Иоанна Богослова

← Предыдущая

Псалтирь

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Błogosław, duszo moja, Pana! O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Odziany we wspaniałość i majestat,

światłem okryty jak płaszczem. Rozpostarłeś niebo jak namiot,

Параллельные места

Псалтирь 76:13

Temu, który poskramia ducha książąt, który jest straszliwy dla królów ziemi.

wzniosłeś swe komnaty nad wodami. Za rydwan masz obłoki, przechadzasz się na skrzydłach wiatru.

Jako swych posłów używasz wichry, jako sługi — ogień i płomienie.

Umocniłeś ziemię w jej podstawach: na wieki wieków się nie zachwieje.

Jak szatą okryłeś ją Wielką Otchłanią, stanęły wody ponad górami.

Musiały uciekać wobec Twej groźby, na głos Twego grzmotu popadły w przerażenie.

Wzniosły się na góry, opadły na doliny, na miejsce, któreś im naznaczył.

Zakreśliłeś granicę, której nie przekraczają, nigdy nie wrócą, by zalać ziemię.

Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą:

poją one wszelkie zwierzęta polne, [tam] dzikie osły gaszą swe pragnienie;

nad nimi mieszka ptactwo powietrzne, spomiędzy gałęzi głos swój wydaje.

Z Twoich komnat nawadniasz góry, aby owocem Twych dzieł nasycić ziemię.

Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły, aby z roli dobywał chleb

i wino, co rozwesela serce ludzkie, by rozpogadzać twarze oliwą, by serce ludzkie chleb krzepił.

Drzewa Pana mają wody do syta, cedry Libanu, które zasadził.

Tam ptactwo zakłada gniazda, na cyprysach są domy bocianów.

Wysokie góry dla kozic, a skały są kryjówką dla borsuków.

Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał; słońce poznało swój zachód.

Mrok sprowadzasz i noc nastaje, w niej krąży wszelki zwierz leśny.

Lwiątka ryczą za łupem, domagają się żeru od Boga.

Gdy słońce wzejdzie, wracają i kładą się w swych legowiskach.

Człowiek wychodzi do swojej pracy, do trudu swojego aż do wieczora.

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń.

Oto morze wielkie, długie i szerokie, a w nim jest bez liku żyjątek i zwierząt wielkich i małych.

Tamtędy wędrują okręty, i Lewiatan, którego stworzyłeś na to, aby w nim igrał.

Wszystko to czeka na Ciebie, byś dał im pokarm w swym czasie.

Gdy im udzielasz, zbierają; gdy rękę swą otwierasz, sycą się dobrami.

Gdy skryjesz swe oblicze, wpadają w niepokój; gdy im oddech odbierasz, marnieją i powracają do swojego prochu.

Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki: niech Pan się raduje z dzieł swoich.

Na ziemię patrzy, a ona drży; dotyka gór, a one dymią.

Póki mego życia, chcę śpiewać Panu i grać mojemu Bogu, póki mi życia starczy.

Niech miła Mu będzie pieśń moja, będę radował się w Panu.

Niech znikną z ziemi grzesznicy i niech już nie będzie występnych! Błogosław, duszo moja, Pana! Alleluja.

← Предыдущая

Псалтирь

Выбор основного перевода