Первое послание к Коринфянам 6:17
Lea powiedziała: Na moje szczęście! Bo kobiety będą mnie zwały szczęśliwą. Dała więc mu imię Aser.
Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami.
Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa,
Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie.
Jak lilia pośród cierni, tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt.
Gołąbko ma, [ukryta] w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku.
Ja śpię, lecz serce me czuwa: Cicho! Oto miły mój puka! Otwórz mi, siostro moja, przyjaciółko moja, gołąbko moja, ty moja nieskalana, bo pełna rosy ma głowa i kędziory me — kropli nocy.
Jakiż to jest ten twój miły z najmilszych, o najpiękniejsza z niewiast? Jakiż to jest ten twój miły z najmilszych, że nas tak zaklinasz?
Miły mój śnieżnobiały i rumiany, znakomity spośród tysięcy.
Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem.
Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu.
aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo,