Czyż są podobni do słomy na wietrze lub do plew pędzonych przez wicher?
Nie tak występni, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Aby na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie — pośród wszystkich ludów.
Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto — i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył posąg, rozrósł się w wielką górę i napełnił całą ziemię.
Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą Judo? Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu albo do rosy, która prędko znika.