Więc drżę przed Jego obliczem, ze strachem o Nim rozmyślam,
Dawidowy. Będę Cię sławił, ‹ Panie ›, z całego mego serca, ‹ bo usłyszałeś słowa ust moich › : będę śpiewał Ci wobec aniołów.
Oddam Ci pokłon ku Twemu świętemu przybytkowi. I będę dziękował Twemu imieniu za łaskę Twoją i wierność, bo wywyższyłeś ponad wszystko Twoje imię i obietnicę.
Kiedym Cię wzywał, wysłuchałeś mnie, pomnożyłeś siłę mej duszy.
Wszyscy królowie ziemi będą Ci dziękować, Panie, gdy posłyszą słowa ust Twoich;
i będą opiewać drogi Pańskie: Prawdziwie, chwała Pańska jest wielka.
Prawdziwie, Pan jest wzniosły i patrzy łaskawie na pokornego, pyszałka zaś dostrzega z daleka.
Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty zapewniasz mi życie, wbrew gniewowi mych wrogów; wyciągasz swą rękę, Twoja prawica mnie wybawia.
Pan za mnie [wszystkiego] dokona. Panie, na wieki trwa Twoja łaska, nie porzucaj dzieła rąk Twoich!
Czy jestem Bogiem [tylko] z bliska — wyrocznia Pana — a z daleka [już] nie jestem Bogiem?
Czy może się człowiek ukryć w zakamarkach, tak bym go nie widział? — wyrocznia Pana. Czy nie wypełniam nieba i ziemi?