Boże, nakłoń ucha na moją modlitwę i nie odwracaj się od mojej prośby,
zwróć się ku mnie i wysłuchaj mnie! Szamocę się w moim ucisku, jęczę
Zaiste, zlituje się Pan nad Syjonem, zlituje się nad wszelką jego ruiną. Na Eden zamieni jego pustynię, a jego stepy na ogród Pana. Zapanują w nim radość i wesele, pienia dziękczynne przy dźwięku muzyki.
Śpiewaj z radości, niepłodna, któraś nie rodziła, wybuchnij weselem i wykrzykuj, któraś nie doznała bólów porodu! Bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi Pan.
Rozszerz przestrzeń twego namiotu, rozciągnij płótna twego ‹mieszkania›, nie krępuj się, wydłuż twe sznury, wbij mocno twe paliki!
Sprowadzę ich z ziemi egipskiej, zgromadzę ich z krainy Aszszur. Przywiodę ich do ziemi Gilead i Libanu, tak że miejsca dla nich nie wystarczy.