Вторая книга Царств 22:33
Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę,
Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu; niech się cieszy me serce z Twojej pomocy, chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem.
Chroń mnie przed gromadą złoczyńców i przed zgrają źle postępujących.
Bo Tyś jest ucieczką dla biednych, dla ubogich podporą w utrapieniu; Tyś osłoną przed deszczem, Tyś ochłodą przed skwarem; bo tchnienie przemożnych jest jak deszcz zimowy,
A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.
Tak mówi Pan Bóg: Oto skinę ręką na pogan i między ludami podniosę mój sztandar. I odniosą twych synów na rękach, a córki twoje na barkach przyniosą.
I będą królowie twymi żywicielami, a księżniczki ich twoimi mamkami. Twarzą do ziemi pokłon ci będą oddawać i lizać będą kurz z twoich nóg. Wtedy się przekonasz, że Ja jestem Pan, kto we Mnie pokłada nadzieję, wstydu nie dozna.
Nie bądź dla mnie postrachem, Ty, moja ucieczko w dniu nieszczęścia!
Biada temu, co mówi: Obudź się! — do drzewa, i — Podnieś się! — do niemego głazu! Okryte one złotem i srebrem, lecz ducha wcale w nich nie ma.
Cóż może posąg, który rzeźbiarz czyni, obraz z metalu, fałszywa wyrocznia — że w nich to twórca nadzieję pokłada, gdy wykonuje swoje nieme bogi?
Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.