Св. Евангелие от Иоанна 14:16
Деяния св. Апостолов 2:41
Деяния св. Апостолов 11:1
Деяния св. Апостолов 11:2
Деяния св. Апостолов 11:3
Деяния св. Апостолов 11:4
Деяния св. Апостолов 11:5
Деяния св. Апостолов 11:6
Деяния св. Апостолов 11:7
Деяния св. Апостолов 11:8
Деяния св. Апостолов 11:9
Деяния св. Апостолов 11:10
Деяния св. Апостолов 11:11
Деяния св. Апостолов 11:12
Деяния св. Апостолов 11:13
Деяния св. Апостолов 11:14
Деяния св. Апостолов 11:15
Деяния св. Апостолов 11:16
Деяния св. Апостолов 11:17
Деяния св. Апостолов 11:18
Деяния св. Апостолов 11:19
Деяния св. Апостолов 11:20
Деяния св. Апостолов 11:21
Деяния св. Апостолов 11:22
Деяния св. Апостолов 11:23
Деяния св. Апостолов 11:24
Деяния св. Апостолов 11:25
Деяния св. Апостолов 11:26
Деяния св. Апостолов 16:5
Послание к Филиппийцам 2:1
Послание к Филиппийцам 2:2
Bo On przemówił, a wszystko powstało; On rozkazał, a zaczęło istnieć.
Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze —
Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.
Szaweł zaś zgadzał się na zabicie go. Wybuchło wówczas wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy, z wyjątkiem Apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii.
Apostołowie i bracia, przebywający w Judei, dowiedzieli się, że również poganie przyjęli słowo Boże.
Kiedy Piotr przybył do Jerozolimy, ci, którzy byli pochodzenia żydowskiego, robili mu wymówki:
Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych — mówili — i jadłeś z nimi.
Piotr więc zaczął wyjaśniać im po kolei:
Modliłem się — mówił — w mieście Jafie i w zachwyceniu ujrzałem jakiś spuszczający się przedmiot, podobny do wielkiego płótna czterema końcami opadającego z nieba. I dotarł aż do mnie.
Przyglądając mu się uważnie, zobaczyłem czworonożne zwierzęta domowe i dzikie płazy i ptaki powietrzne.
Usłyszałem też głos, który mówił do mnie: « Zabijaj, Piotrze, i jedz! »
Odpowiedziałem: «O nie, Panie, bo nigdy nie wziąłem do ust niczego skażonego lub nieczystego».
Ale głos z nieba odezwał się po raz drugi:
«Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił». Powtórzyło się to trzy razy i wszystko zostało wzięte znowu do nieba.
Zaraz potem trzech ludzi, wysłanych do mnie z Cezarei, stanęło przed domem, w którym mieszkaliśmy.
Duch powiedział mi, abym bez wahania poszedł z nimi. Razem ze mną poszło też tych sześciu braci. Przybyliśmy do domu owego człowieka.
On nam opowiedział, jak zobaczył anioła, który zjawił się w jego domu i rzekł: «Poślij do Jafy i sprowadź Szymona, zwanego Piotrem!
On cię pouczy, jak zbawisz siebie i cały swój dom».
Kiedy zacząłem mówić, Duch Święty zstąpił na nich, jak na nas na początku.
Przypomniałem sobie wtedy słowa, które wypowiedział Pan: «Jan chrzcił wodą, wy zaś ochrzczeni będziecie Duchem Świętym».
Jeżeli więc Bóg udzielił im tego samego daru co nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa Chrystusa, to jakżeż ja mogłem sprzeciwiać się Bogu?
Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: A więc i poganom udzielił Bóg [łaski] nawrócenia, aby żyli.
Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom.
Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie.
A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana.
Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jerozolimie. Wysłano do Antiochii Barnabę.
Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu;
był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę [wiernzch] dla Pana.
Udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła.
A kiedy [go] znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę.
Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli — jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie —
dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego,
Dlatego też otrzymując niewzruszone królestwo, trwajmy w łasce, a przez nią służmy Bogu ze czcią i bojaźnią!