І сказаў Гасподзь: што ты зрабіў? голас крыві брата твайго крычыць Мне зь зямлі;
Ня крыўдзі блізкага твайго і не рабуй. Плата найміту не павінна заставацца ў цябе да раніцы.
Ня крыўдзі найміта, беднага і ўбогага, з братоў тваіх альбо з прыхадняў тваіх, якія ў зямлі тваёй, у жытлішчах тваіх;
таго ж самага дня аддай плату ягоную, каб сонца не зайшло раней таго, бо ён бедны, і чакае яе душа ягоная; каб ён не залямантаваў на цябе Госпаду, і ня было на табе грэху.
прымушаюць хадзіць голымі, без адзеньня, і галодных кормяць каласамі;
паміж сьценамі чавяць алей аліўкавы, топчуць у чавілах і прагнуць.
У горадзе людзі стогнуць, і душа забіваных енчыць, і Бог не забараняе гэтага.