Книга Выслоўі Cтих 7 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Выслоўі Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Выслоўі

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Сыне мой! памятай словы мае і запаведзі мае захавай у сабе.

Захоўвай запаведзі мае, і жыві, і навуку маю, як зрэнкі вачэй тваіх.

Навяжы іх на пальцы твае, напішы іх на скрыжалі сэрца твайго.

Скажы мудрасьці: «ты сястра мая!» і розум назаві родным тваім,

каб яны ахоўвалі цябе ад жонкі другога, ад чужой, што гладка гаворыць словы свае.

Вось, аднойчы глядзеў я ў акно майго дома, праз рашотку маю,

і ўбачыў сярод нявопытных, угледзеў сярод маладых людзей неразумнага юнака,

Параллельные места

Выслоўі 1:22

Выслоўі 6:32

«Дакуль, немысьлі, любіцьмеце невуцтва? дакуль пакепнікі будуць кепствам цешыцца? дакуль бязглуздыя будуць ненавідзець навуку? А хто пералюбнічае з жанчынаю, у таго няма розуму; той губіць душу сваю, хто робіць такое;

які пераходзіў плошчу паблізу вугла яе і ішоў па дарозе да дома яе,

у сутоньні, а позьняй гадзіне, у начной цемры і ў змроку.

І вось — насустрач яму жанчына ў строях распусьніцы, з хітрым сэрцам,

узбуджаная і неапанаваная; ногі яе ня ступаюць у доме яе;

то на вуліцы, то на плошчах і на кожным вугле яна ладзіць ловы.

Яна схапіла яго, цалавала яго і бяз сораму ў твары сказала яму:

«Мірная ахвяра ў мяне: сёньня я выканала абяцаньні мае;

таму і выйшла насустрач табе, каб знайсьці цябе, і — знайшла цябе.

Кілімамі ўслала я пасьцель маю, палатном каляровым Егіпецкім;

спальню маю ўпахошчыла сьмірнаю, альясам і карынкаю.

Зайдзі, будзем упівацца пяшчотамі да раніцы, каханьнем нацешымся;

бо мужа дома няма; ён выправіўся ў далёкую дарогу;