і калі Егіпцяне ўбачаць цябе, дык скажуць: гэта жонка яго; і зяб'юць мяне, а цябе пакінуць жывою;
скажы ж, што ты мне сястра, каб мне добра было дзеля цябе, і каб жывая была душа мая празь цябе.
Малітва Майсея, чалавека Божага.
Госпадзе! Ты нам прыстанішча з роду ў род.
Перш чым нарадзіліся горы, і Ты стварыў зямлю і сусьвет, і ад веку да веку Ты — Бог.
Ты вяртаеш чалавека ў тло, і кажаш: вярнецеся, сыны чалавечыя!
Бо прад вачыма Тваімі тысяча гадоў, як дзень учарашні, калі ён прыйшоў, як варта начная.
Ты быццам паводкаю зносіш іх; яны — як сон, як трава, што раніцаю вырастае, раніцаю цьвіце і зелянее, увечары вяне і сохне;
бо мы зьнікаем ад гневу Твайго, і ад лютасьці Тваёй мы разгубленыя.
Ты паклаў прад Сабою правіны нашыя і нашы тайноты ў сьвятло аблічча Твайго.
Усе дні нашыя прайшлі ў гневе Тваім; мы трацім гады нашыя, нібы гук.
Дзён гадоў нашых — семдзесят гадоў; а пры большай моцы восемдзесят гадоў; а самая лепшая іх пара — праца і хвароба, бо праходзяць хутка, і мы ляцім.
Хто ведае сілу гневу Твайго, і лютасьць Тваю па меры страху Твайго?
Навучы нас так лічыць нашыя дні, каб нам мудрае сэрца набыць.
Павярніся, Госпадзе! Дакуль? Умілажалься з рабоў Тваіх,
раніцай насыці нас міласэрнасьцю Тваёю, і мы будзем радавацца і весяліцца ўсе дні нашыя.
Разьвесялі нас за дні, калі Ты пабіваў нас, за леты, калі мы бачылі нягоды.
Хай выявіцца на рабах Тваіх дзея Твая, і на сынах іхніх — слава Твая;
Хто вядзе справу разумна, той знойдзе дабро, а хто спадзяецца на Госпада, той шчасны.
Імя Госпада — моцная вежа: убягае ў яе праведнік, і ў бясьпецы.
Дабраславёны чалавек, які спадзяецца на Госпада, і чыя надзея — Гасподзь.
І хацеў яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго ўважалі за прарока.
Урэшце і з начальнікаў многія ўверавалі ў Яго, але дзеля фарысэяў не прызнаваліся, каб не адлучылі іх ад сынагогі;
бо палюбілі больш славу чалавечую, чым славу Божую.