Книга Выслоўі Cтих 8 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Выслоўі Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

Выслоўі

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Выслоўі Саламона, сына Давідавага, цара Ізраільскага.

Каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець разумныя выслоўі;

засвоіць правілы добрай разважлівасьці, справядлівасьці, права і слушнасьці;

прастадушным даць кемнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць;

паслухае мудры і памножыць веды, і разумны знойдзе мудрыя парады;

каб разумець выслоўе і загадкавую мову, словы мудрацоў і загадкі іхнія.

Пачатак мудрасьці — страх Гасподні; толькі дурні пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.

Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй:

Параллельные места

Выслоўі 4:1

Выслоўі 6:20

Слухайце, дзеці, настаўленьня бацькавага, і зважайце, каб навучыцца розуму; Сыне мой! захоўвай запаведзі бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй;

бо гэта — прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю.

Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся.

Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага,

жывых праглынем іх, як апраметная, і — цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць;

набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю;

далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»:

Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,

бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць.

На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка;

а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае.

Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка.

Мудрасьць кліча на вуліцах, на плошчах узносіць свой голас,