паміж сьценамі чавяць алей аліўкавы, топчуць у чавілах і прагнуць.
Плача сок гронкі; баліць вінаграднай лазе; уздыхаюць усе, хто весяліўся сэрцам.
Спынілася весялосьць з тымпанамі; змоўк шум вясёлых; сьціхлі гукі арфы;
Радасьць і весялосьць забраны ў Карміла і ў зямлі Маава. Я паклаў крэс віну ў чавільнях; ня будуць болей таптаць у іх зь песьнямі; крык бітвы будзе, а ня крык радасьці.