Ты праверыў сэрца маё, ноччу мяне наведаў, выпрабаваў мяне, і не знайшоў анічога; ад думак маіх не адступаюцца вусны мае.
Ненавіджу шаноўцаў марных ідалаў; а на Госпада надзея мая.
Маё сэрца вылілася добрым словам; я кажу: песьня мая пра Цара; язык мой — пяро хуткага пісьма.
Госпадзе! Ты нам прыстанішча з роду ў род.