З раніцы да вечара яны распадаюцца; ня згледзіш, як яны зьнікнуць зусім.
нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца.
Як сон, адляціць, і ня знойдуць яго; і, як начны відзеж, зьнікне.
Як воды, спасьцігнуць яго жахі; уначы падхопіць яго бура.
Скончыліся малітвы Давіда, сына Ясэевага.
толькі глядзецьмеш вачыма тваімі і ўбачыш помсту бязбожнікам.
бо рабы Твае палюбілі і каменьне ягонае, і попел ягоны шкадуюць.
Голас кажа: абвяшчай! і сказаў: што мне абвяшчаць? Кожная плоць — трава і ўся краса яе — нібы кветка польная.
Жухне трава; вяне кветка, як павее на яе ад Госпада: так і народ — трава.
Трава жухне, кветка вяне, а слова Бога нашага жыцьме вечна.
Я, Я Сам — Суцешнік ваш. Хто ты, што баішся чалавека, які памірае, і сына чалавечага, які тое самае, што трава,
калі ж траву польную, якая сёньня ёсьць, а заўтра будзе кінута ў печ, Бог так апранае, наколькі ж болей вас, малаверы!
узыходзіць сонца, настае сьпёка, і высушвае траву, краска яе ападае, прападае хараство яе; так вяне і багаты ў шляхах сваіх.