Калі я маўчаў, састарэлі косткі мае ад штодзённага стогну майго,
Клічуць, і Гасподзь чуе, і ад усіх уціскаў іх вызваляе.
паміж мёртвымі кінуты, — як забітыя, што ляжаць у магіле, пра якіх Ты больш не ўспамінаеш і якія ад рукі Тваёй адкінутыя.
Пахвальная песьня Давідава. Прыйдзеце, засьпяваем Госпаду, усклікнем Богу, цьвярдыні ратунку нашага;