З табою паборам рагамі супраціўнікаў нашых; у імя Тваё патопчам нагамі і тых, што паўсталі на нас;
Няхай зьнікнуць, як вада цякучая; калі напнуць стрэлы, хай яны паламаюцца.
якія язык свой навастрылі, як меч; напнулі лук свой — слова зьедлівае,
Вярні, Госпадзе, паланёных нашых, як патокі на поўдзень.
Ці скажу: можа, цемра ўкрые мяне, і сьвятло навокал мяне зробіцца ноччу;
Што молат і меч і вострая страла, тое чалавек, які сьведчыць ілжыва супроць блізкага свайго.