А Товія Аманіцянін, які быў каля яго, сказаў: а няхай будуюць; пойдзе ліс і разбурыць іхні каменны мур.
[Гэ] А Гасподзь жыве вечна; Ён трон Свой на суд падрыхтаваў,
А я — ледзь ногі мае не пахіснуліся, ледзь падэшвы мае не пакаўзнуліся, —
я быў ліхім пазайздросьціў, як пабачыў дабрадзенства бязбожных,
І зарастуць палацы яе калючымі расьлінамі, крапівою і дзядоўнікам — цьвярдыня яе; і будзе яна селішчам шакалаў, прыстанішчам страўсам.