І гаварыў ім шмат прытчамі, кажучы: вось, выйшаў сейбіт сеяць.
І калі сеяў ён, адно ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі і падзяўблі тое;
іншае ўпала на мясьціны камяністыя, дзе няшмат было зямлі, і неўзабаве ўзышло, таму што зямля была ня глыбокая.
А калі ўзышло сонца, завяла і, як ня мела карэньня, засохла;
іншае ўпала ў церне, і вырасла церне і заглушыла яго;
іншае ўпала на добрую зямлю і ўрадзіла плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсьцьдзясят, а тое ў трыццаць.
Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
уцьверджаныя на аснове апосталаў і прарокаў, маючы Самога Ісуса Хрыста каменем вугла,