і душа мая моцна ўстрывожаная; — а Ты, Госпадзе, дакуль?
Ворагі мае пра мяне кажуць благое: «Калі ён памрэ, і загіне імя ягонае?»
Тады кажа ім Ісус: душа Мая смуткуе да сьмерці; пабудзьце тут і чувайце са Мною.
І адышоўшы крыху, упаў на аблічча Сваё, маліўся і казаў: Войча Мой! калі магчыма, хай абміне Мяне чара гэтая: але не як Я хачу, а як Ты.
І сказаў ім: душа Мая смуткуе да сьмерці; пабудзьце тут, і чувайце.
Ісус, калі ўбачыў яе, што плача, і Юдэяў, якія прыйшлі зь ёю і плачуць, Сам засмуціўся духам і ўзрушыўся,