Книга Ёв Cтих 11 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Пасьля таго разамкнуў Ёў вусны свае і пракляў дзень свой.

І пачаў Ёў і сказаў:

хай загіне дзень, калі я нарадзіўся, і ноч, калі было сказана: зачаўся чалавек!

Дзень той хай будзе цемраю; хай не дагледзіць яго Бог згары, і хай не зазьзяе над ім сьвятло!

Хай запамрочыць яго цемра і цень сьмяротны, хай завалачэ яго хмара, хай баяцца яго, як палючае спёкі!

Ноч тая, — хай забярэ яе змрок, хай не залічыцца яна ў дні года, хай ня ўвойдзе ў лік месяцаў!

О! ноч тая — хай будзе яна бязьлюдная; хай ня ўвойдзе ў яе весялосьць!

Хай праклянуць яе кляцьбіты дня, здольныя разбудзіць Левіяфана!

Хай зацьмяцца зоркі сьвітаньня яе: хай чакае яна сьвятла, і яно ня прыходзіць, і хай ня ўбачыць яна веяў дзяньніц

за тое, што не замкнула дзьвярэй улоньня маці маёй і не схавала гароты ад вачэй маіх!

Чаму не памёр я, выходзячы з нутробы, і не сканаў, калі выйшаў з чэрава?

Параллельные места

Ёв 10:1

Ёв 10:18

Абрыдла душы маёй жыцьцё маё: аддамся журбоце маёй; гаварыцьму ў гароце душы маёй. І навошта Ты вывеў мяне з чэрава? хай бы я памёр, калі яшчэ нічыё вока ня бачыла мяне;

Чаму прынялі мяне калені? навошта было мне смактаць саскі?

Цяпер ляжаў бы я і спачываў: спаў бы, і было б мне спакойна

з царамі і дарадцамі зямлі, якія забудоўвалі сабе пустыні,

ці з князямі, у якіх было золата і якія напаўнялі дамы свае срэбрам;

ці, як выкідзень пахаваны, не існаваў бы я, як немаўляты, якія сьвятла не пабачылі.

Там беззаконныя перастаюць наводзіць страх, і там адпачываюць зьнясіленыя.

Там вязьні цешацца спакоем і ня чуюць крыкаў наглядчыка.

Малы і вялікі там роўныя, і раб свабодны ад гаспадара свайго.

Навошта дадзена пакутніку сьвятло і жыцьцё засмучаным душою,

якія чакаюць сьмерці, і няма яе, якія выкапалі б яе ахвотней, чым скарб.

Узрадаваліся б да захапленьня, захапіліся б, што знайшлі магілу?

Навошта дадзена сьвятло чалавеку, шлях якога зачынены і якога Бог атачыў змрокам?

Уздыханьні мае апярэджваюць хлеб мой, і стогны мае ліюцца, як вада,

бо жудаснае, чаго я жахаўся, тое і напаткала мяне; і чаго я баяўся, тое і прыйшло да мяне.

Няма мне міру, няма спакою, няма радасьці: спасьцігла няшчасьце.

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода