Книга Ёв Cтих 10 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

І гаварыў далей Ёў слова сваё і сказаў:

о, калі б я быў, як у ранейшыя месяцы, як у тыя дні, калі Бог асланяў мяне,

калі сьвяцільня Ягоная сьвяціла над галавою маёю, і я пры сьвятле Ягоным хадзіў у цемры;

як быў я ў дні маладосьці маёй, калі ласка Божая была над намётам маім,

калі яшчэ ўсеўладны быў са мною, і дзеці мае вакол мяне,

калі шляхі мае абмываліся малаком і скала крынічыла мне ручаі алею!

Калі я выходзіў да брамы горада і на плошчы ставіў седзішча сваё,

хлопцы, убачыўшы мяне, хаваліся, а старыя ўставалі і стаялі;

князі ўстрымліваліся ад прамовы і пальцы клалі на вусны свае;

голас знакамітых змаўкаў, і язык у іх прыліпаў да паднябеньн.я іхняга.

Параллельные места

Ёв 29:22

Езэкііль 3:26

Пасьля слоў маіх ужо не разважалі; мова мая капала на іх. І язык твой Я прыляплю да гартані тваёй, і ты анямееш і ня будзеш выкрывальнікам іх, бо яны мяцежны дом.

Вуха, якое чула мяне, улешчвала мяне; вока, якое бачыла, хваліла мяне,

бо я ратаваў пакутніка, які енчыў, і сірату бездапаможнага.

Дабраславеньне таго, хто гінуў, прыходзіла на мяне, і сэрцу ўдавы прыносіў я радасьць.

Я апрануўся ў праўду, і суд мой апранаў мяне як мантыя і турбан.

Я быў вачыма сьляпому і нагамі кульгаваму;

бацькам быў я ўбогім і цяжбіну, якое я ня ведаў, разьбіраў уважліва.

Крышыў я беззаконнаму сківіцы і з зубоў ягоных вырываў крадзенае.

І казаў я: у гнязьдзе маім сканаю, і дзён маіх будзе многа, як пяску;

корань мой адкрыты вадзе, і раса начуе на вецьці маім;

слава мая ня старыцца, лук мой моцны ў руцэ маёй.

Уважалі мне і чакалі, і маўчалі пры радзе маёй.

Пасьля слоў маіх ужо не разважалі; мова мая капала на іх.

Чакалі мяне, як дажджу, і, як дажджу позьняму, разьзяўлялі вусны свае.

Бывала, усьміхнуся ім, — яны ня вераць; і сьвятла твару майго яны не азмрочвалі.

Я назначаў шляхі ім і сядзеў на чале і жыў як цар у коле вояў, як суцешнік заплаканых.

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода