Хто зачыніў мора брамаю, калі яно вырвалася, выйшла як бы з чэрава,
калі воблакі зрабіў вопраткаю ягонай і мглу пялёнамі ягонымі,
і зацьвердзіў яму Маё вызначэньне, і паставіў завалы і браму,
і сказаў: дагэтуль дойдзеш і не пяройдзеш, і тут мяжа пагардлівым хвалям тваім?
Дзе дарога да жытлішча сьвятла, і дзе месца цемры?
Ты, вядома, даходзіў да межаў яе і ведаеш сьцежкі да дома яе.
Па якім шляху разьліваецца сьвятло і разносіцца ўсходні вецер па зямлі?
калі сталяваў наверсе аблокі, калі мацаваў крыніцы бездані,
тады я была пры Ім за майстра, і была кожны дзень радасьцю, весялосьцю была перад абліччам Ягоным заўсёды,
Мяне вы ці не баіцеся, кажа Гасподзь, перад Мною ці ня трымціце? Я паклаў пясок, граніцаю мору, вечнаю мяжою, якую не пяройдзе; і хоць хвалі яго імкнуцца, але пераадолець ня могуць; хоць яны бушуюць, але пераступіць яе ня могуць.