Апрыкрала мне жыцьцё. Ня вечна мне жыць. Адступіся ад мяне, бо дні мае марныя.
Дакуль жа Ты не пакінеш, дакуль не адыдзеш ад мяне, дакуль не дасі мне праглынуць сьліну маю?
Калі сказаць мне: «забуду я скаргі мае, адкладу змрочны выгляд свой і падбадзёруся»,
Чалавек, народжаны жанчынай, недаўгавечны і перапоўнены журботамі:
а я, як глухі, ня чую, і як нямко, што вуснаў сваіх не растуляе;