І лямантуе Эсэвон і Элеала: голас іх чуецца да самай Яацы; за імі і воіны Маава галосяць; душа яго абурана ў ім.
Галосіць сэрца маё па Мааве; уцякаюць зь яго да Сігора, да трэцяй Эглы; ідуць на ўсход Лухіцкі з плачам; па дарозе Харанаім з плачам; па дарозе Харанаімскай страшэнна лямантуючы;
бо воды Німрыма счэзьлі, лугі засохлі, трава выгарэла, — прапала зялёнае.
усіх цароў Зімврыі і ўсіх цароў Элама, і ўсіх цароў Мідыі