тады вучні пастанавілі, кожны паводле дастатку свайго, паслаць дапамогу братам, якія жывуць у Юдэі,
што і зрабілі, паслаўшы сабранае да прасьвітараў праз Варнаву і Саўла.
А цяпер я іду ў Ерусалім, каб паслужыць сьвятым;
бо Македонія і Ахая рупяцца нешта ўдзяліць бедным сярод сьвятых у Ерусаліме.
Рупяцца, ды і вінаватыя яны перад імі. Бо, калі язычнікі зрабіліся ўдзельнікамі ў іх духоўным, дык павінны і ім паслужыць у цялесным.
Выканаўшы гэта і верна перадаўшы ім гэты плод рупнасьці, я выпраўлюся праз вашыя мясьціны ў Іспанію,
Паведамляем вам, браты, пра мілату Божую, дадзеную цэрквам Македонскім;
бо яны сярод вялікіх выпрабаваньняў нягодамі маюць шмат радасьці, і глыбокая галеча іхняя разьліваецца бяз краю ў шчодрасьці іхняй гасьціннасьці;
бо яны зычлівыя па сіле і па-над сіламі — я сьведка:
яны вельмі пераканаўча прасілі нас прыняць дар і ўдзел іхні ў служэньні сьвятым;
толькі каб мы памяталі ўбогіх, што і намагаўся я выканаць дакладна.