Книга Другое да Карынфянаў Cтих 7

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Другое да Карынфянаў Новы Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

Другое да Карынфянаў

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

Павал, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, і Цімафей брат Царкве Божай у Карынфе з усімі сьвятымі па ўсёй Ахаіі:

мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

Дабраславёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага суцяшэньня,

Які суцяшае нас ва ўсякай маркоце нашай, каб і мы маглі суцяшаць усіх замаркочаных тым суцяшэньнем, якім Бог суцяшае нас саміх!

Бо як памнажаюцца ў нас цярпеньні Хрыстовыя, памнажаецца Хрыстом і суцяшэньне нашае.

Калі церпім смуткі мы, церпім дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, якое адбываецца празь цярпеньне такіх самых пакутаў, якія і мы церпім;

і надзея наша на вас цьвёрдая. Ці суцяшаемся мы, суцяшаемся дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, ведаючы, што вы маеце долю як у цярпеньнях нашых, так і ў суцяшэньні.

Параллельные места

Да Рымлянаў 8:17

Другое да Цімафея 2:12

А калі дзеці, дык і спадкаемцы Божыя, супольныя спадкаемцы Хрыстовыя, калі толькі зь Ім пакутуем, каб зь Ім і праславіцца. калі церпім, дык зь Ім уладарыць будзем; калі зрачэмся, і Ён зрачэцца нас;

Бо мы ня хочам пакінуць вас, браты, каб ня ведалі вы пра смутак наш, што выпаў нам у Асіі, бо над усякую меру і над сілу былі мы прыгнечаныя, так што ня мелі надзеі і жыць.

Але самі ў сабе мелі вырак на сьмерць, каб спадзяваліся не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,

Які і выбавіў нас ад такое блізкае сьмерці і выбаўляе, і на Якога спадзяёмся, што і яшчэ выбавіць,

калі паспрыяе і ваша малітва за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх, многія падзякавалі за нас.

Бо пахвала нашая гэтая ёсьць сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў чысьціні і богаспадобнай шчырасьці, ня ў плоцкай мудрасьці, а ў мілаце Божай, жылі ў сьвеце, асабліва ў вас.

І мы ня пішам вам іншага, як толькі тое, што вы чытаеце або разумееце, і што, як спадзяюся, да канца зразумееце,

як што вы ўжо часткова і зразумелі, што мы будзем вашаю славай, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста,

і ў гэтай пэўнасьці я зьбіраюся адведаць вас раней, каб вы яшчэ раз атрымалі мілату,

і ад вас перайсьці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсьці да вас, а вы мяне выправілі б у Юдэю.

Маючы такі намер, ці не легкадумна я зрабіў? Альбо, што я задумваю, па плоці задумваю, так што ўва мне то «так-так», то «не-не»?

Але верны Бог, што слова наша да вас ня было то «так», то «не».

Бо Сын Божы Ісус Хрыстос, Якога мы, я і Сілуан і Цімафей, прапаведавалі вам, ня быў «так» і «не»; а ў Ім было «так»,