ня сплю і сяджу, як адзінокая птушка на даху.
Ты ж, Госпадзе, вечна жывеш, і памяць пра Цябе з роду ў род.
Ты паўстанеш, умілажалішся з Сіёна? бо час літаваць яго, бо прысьпеў час;
зь міласьці Госпада мы ня зьніклі, бо ня вычарпаўся Яго мілажаль:
ён абнаўляецца кожнае раніцы; вялікая вернасьць Твая!