Ды не застанецца ў пашане чалавек, падобна жывёле, якая гіне.
Такая дарога іхняя ёсьць іхняя неразумнасьць, хоць за імі ідуць тыя, што думку іхнюю ўхваляюць.
Устану, пайду да бацькі майго і скажу яму: тата! я зграшыў супроць неба і перад табою,
Дык будзем жа празь Яго няспынна прыносіць Богу ахвяру хвалы, гэта значыцца, плод вуснаў, якія славяць імя Ягонае.