Яны павінны быць, як саломінка перад ветрам, і як мякіна, якую нясе віхура.
Ня так у бязбожнікаў; яны — быццам пыл, ветрам падняты.
каб мы спазналі на зямлі дарогу Тваю, ва ўсіх народах выратаваньне Тваё.
Тады ўсё разам раструшчылася: жалеза, гліна, медзь, срэбра і золата зрабіліся як пыл на летніх гумнах, і вецер разьвеяў іх, што і сьледу не засталося ад іх; а камень, які разьбіў ідала, зрабіўся вялікаю гарою і напоўніў усю зямлю.
Што зраблю табе, Яфрэме? што зраблю табе, Юдзе? пабожнасьць вашая як ранішні туман і як раса, хутка зьнікомая.