Onun etibar etdiyi şeylər qırılar, Bel bağladığı sanki hörümçək toru olar.
Evinə söykənərkən evi uçar, Evindən tutarkən dağılar.
Baxmayın ki, mən qarayanızam, Günəşdən qaralmışam, Qardaşlarımın mənə qəzəbi tutarkən Məni üzümlüklərinə qarovulçu qoydular. Mən də öz üzümlüyümə baxa bilmədim.
Sion qızı bağdakı çardaq, bostandakı koma, Mühasirəyə alınmış şəhər kimi tək qalıb.