Onlar İzeveli basdırmaq üçün getdilər. Ancaq onun kəlləsindən, ayaqlarından və ovuclarından başqa heç nə tapmadılar.
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Çoxdan ölüb getmiş adamları Hələ diri qalanlardan daha xoşbəxt saydım.
Bunlardan da xoşbəxt o adamdır ki, Hələ dünyaya gəlməyib, Səma altında edilən pisliyi görməyib.
Çünki o adam iki dəfə min il ömür sürsə də, sevincin nə olduğunu bilmir. Məgər hər ikisi eyni yerə getmirmi?
Lakin sən iyrənc budaq kimi Qəbrindən kənara, uzağa atıldın, Bir çuxurun dibinə tullanan, Bədənləri qılıncla deşilən meyitlərlə örtülmüsən, Ayaq altında qalan leş kimisən.
Ölkəni dağıdıb xalqını öldürdüyünə görə Başqaları kimi dəfn olmayacaqsan. Pislik edənlərin nəsli bir daha xatırlanmayacaq.
Onların sümükləri sevdikləri, qulluq etdikləri, tərəfdarı olduqları, müraciət və səcdə etdikləri günəşin, ayın və bütün səma cisimlərinin önünə töküləcək. Onlar bir yerə yığılıb basdırılmayacaq, torpağın üstündə peyin kimi olacaq.
Doğulduğum gün lənətə gəlsin! Anamın məni doğduğu günə Bir daş düşsün!
Atamı çox sevindirərək «Bir oğlan uşağın oldu!» Deyə müjdə verən adam Lənətə gəlsin.
Qoy o adam Rəbbin Yazığı gəlməyib dağıtdığı Şəhərlər kimi olsun! Səhər fəryad, Günorta nalə eşitsin.
Çünki bətndə ikən məni öldürmədi. Onda anamın qarnı qəbrim olardı, Bətni daim hamilə qalardı.
Nə üçün ana bətnindən çıxdım? Əzab-əziyyət görmək, Ömrümü rüsvayçılıqla keçirmək üçünmü?
Onu sürüyüb Yerusəlim darvazalarından kənara atacaqlar, Eşşək basdırılan kimi basdırılacaq».